Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta
omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum
possit iure laudari.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi
valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non potes, nisi retexueris illa. Ad eos igitur converte te, quaeso. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Istic sum, inquit. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Cur iustitia laudatur? Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Id Sextilius factum negabat. Omnia peccata paria dicitis. Quid ergo? Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Non potes, nisi retexueris illa. Iam insipientes alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam possent pervenire, alios, qui possent, si id egissent, sapientiam consequi. Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in animis censes? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sedulo, inquam, faciam. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Si longus, levis. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?

• In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
• Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
• Si longus, levis;
• Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Sed haec in pueris; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At cum tuis cum disseras, multa sunt audienda etiam de obscenis voluptatibus, de quibus ab Epicuro saepissime dicitur. Tu quidem reddes;

Quae est enim, quae se umquam deserat aut partem aliquam sui aut eius partis habitum aut vini aut ullius earum rerum, quae secundum naturam sunt, aut motum aut statum?

]]>